oh be!!!

muhabiriniz angara otobüsünden bildiriyor; rahatlamış bi şekilde dönüyorum yuvama. görev tamamlandı. yaşanan bazı aksaklıklara rağmen amacıma ulaştım.

and I ride and I ride

ihmal ettim blog seni. yokluğumda ıggyle şenlensin buralar. daha önce canlı performansını koymuştum bu şarkıda. şimdi bonus kliple ekliyorum.

sözlerini bilen bilmeyen eşlik etsin en azından la la la la la la la la kısmında. hadi hep birlikte:





edit: önceki vidyo çalışmamış, yenisini koydum. bu sefer sözleri de var. hadi yine iyisiniz.

altın yolcu

çarşamba ankara yollarındayım yine. hadi hayırlısı.

iyi ki doğdun yavrucum!!!

yarın minik kuşumun ikinci doğum günü. bi taraftan bakınca ne çabuk geçti 2 yıl diyorum, bi taraftan da daha sadece 2 yıl mı oldu onca şeyi 2 yıla mı sığdırdık diyorum. o yokken eksikliğini nasıl fark etmemişim, onsuz nasıl yaşamışım diye şaşıyorum. burda uzun uzun anlatmadım hiç kuzumu. onun yeri ayrı diye, ama onun 2. doğum günüyle birlikte yeni “ben”in doğum gününü kutlayacağım için buraya yazasım geldi.

fiziksel olarak büyüyüp gelişeli çok oldu tabi. evlendim, yeni bi ailem oldu, veeeee sonra anne oldum. asıl o zaman anladım bi ailem olduğunu. bir ailem vardı ve ben o ailede anneydim. anne olmayı öğrenmeye başladım. biraz içgüdülerimle biraz da yavrumun bana öğrettikleriyle... artık ergenlikten çıktığımı iyice duyumsuyorum (evet anca!). hayatla daha barışık, daha sevgi dolu, ayakları yere daha sağlam basan, daha güvenli, daha fazla sabırlı, daha fazla hoşgörülü, daha affedici ama gerektiğinde daha cezalandırıcı olmayı öğrendim. hatalarımı gördüm ve ders aldım, yolumu nasıl çizmem gerektiğini anladım.

34 ergenliği noktalamak için geç bir yaş belki ama olsun, geç olsun güç olmasın (ne çok söyler oldum bu lafı. çok kaderci gösterdi beni ama idare ediverin gari). beni büyütenin geçen yıllar değil yavrukuşum (ve onunla birlikte artan sorumluluklar) olduğunu düşünüyorum.

şimdi yapacakları listeliyorum, ne çok şey var yapmak istediğim. yetişemiyorum hayatın hızına, okumak istediğim kitapların, izlenmek istediğim filmlerin sayısı her geçen gün artıyor. ben izleyemeyip okuyamadıkça inadına yapar gibi kitap yazıp film çekiyorlar. bunun yanında bebişim her geçen gün büyüyor, her gün yeni laflarla, hareketlerle beni şaşırtıyor. hızı başımı döndürüyor, yakalamaya çalışıyorum ama hep gerisinde kalıyorum. son sürat koşmalıyım ve sanki hiç uyumamalıyım, belki o zaman anca yetişebilirim hızına diyorum. ama biliyorum ki benim hücreler o kadar hızla bölünmüyor. en iyi yapabildiğim şey şaşakalmak bu hıza.

çok koştum ve hala koşuyorum. artık arada bir güneş gören bi yerde durup bi nefes almalıyım. güneşten nazlı nazlı gelen fotonların beni ısıtmasına izin vermeli, kuş seslerini dinlemeliyim. sonra dönüp bi geri bakmalıyım, aldığım yola. ne kadar gitmişim fark etmeliyim. nerdeyim, nerdeydim, neye gitmeye niyetliyim bi düşünmeliyim.

sonrası? sonrası yine oğluşumun büyüme, benim anne olma ve bizim aile olma maceramıza devam.

geç olsun güç olmasın!!!

yahu hayat ne biçim süprizlerle dolu! bugünün nasıl geçeceğine dair bir sürü olasılık vardı kafamda ama hepsinden farklı bi şey oldu. 5 jüri üyesi ve 3 aday buluşacaktı bugün sabah 10da. toplam 8 kişi yani. bu 8in ben dahil 6 sı türkiyenin dört bir yanından ankaraya geleceklerdi. ANCAK eskişehirden (diğerlerine göre en yakın ilden yani) gelecek juri üyesi teşrif etmedi. ve jüri düştü! neden gelmedi/gelemedi? nasıl bir cezai işleme maruz kalacak bilemiyorum. beni pek ilgilendirmiyor. yönetmeliğe göre yapılması gereken en geç 15 gün içinde bu jüri üyesi yerine gelecek yedek jüri üyesiyle yeniden toplanmak. yani 23 nisana kadar yine bir ankara yolu görünecek bana. şu an geri dönmekte olduğum yoldan geri gelicem yani...
her şeyde bi hayır vardır diyorum. 2 kez yolculuk yapıcam ama sanki böylesi daha mı iyi oldu ne?
sersemim biraz gece geç yatmaktan, katettiğim mesafeden, hala yolda olmaktan vs. hayatımı askıya almıştım bir süredir. önümüzdeki 15 günü askıda geçirmek istemiyorum ama.

her şey çok süper olacak!!!

artık hazır sayılırım. daha da ne yapayım ki zaten. yarın sabah yola koyuluyorum. çantam hazır sayılır, sabaha koyacaklarım var. oğluşumun kokusunu iyi bi içime çektim. onun varlığı bana güç verecek uzaktadan da olsa.

salı, çarşamba ankaradayım blog. iyi haberler bekle benden.