Hastalıklı olduğunu düşündüğüm bir yanım var (Aslında bi çok yanım var ama bu yazımda bunlardan birinden söz edicem). Uzun yola çıkarken sanki o yolculukta ölecekmişim hissi oluyo her seferinde. Kendimi ikna etmeye çalışıyorum öyle olmadığına. “Geçen sefer de aynı his vardı ama noldu sapasağlam buradayım. Demek ki bu duygu gerçek değil” gibilerinden kendi kendime terapiler yapıyorum ama ya bu sefer gerçek olursa diye bi iç ses duyuyorum hemen ardından. Ya ne cins bi duygudur bu yıllardır peşimi bırakmadı gitti. Küçüklükten beri büyüklerimden duyduğum “ölüm var zulüm var, yola çıkmadan evi sanki dönmeyecekmiş gibi toplayalım, yola çıkmadan helalleşelim” vs. sözlerin etkisindeyim sanırım. Aslında bu duyguyu abartmadan yaşadığın sürece bir problem yok galiba. Şu sıralar sık olmasa da sık sık yolculuk yapan bir insanım aslında ama bu yolculuk fobisi geçmedi gitti. Yine yola çıktım sabahın köründe, dünden beri aklımdaki bu hastalıklı düşüncelerle. Sağ salim vardık hedefe. Bakalım dönüş nasıl olacakkkkkkkkkkk:)
[günün fon müziği dumanlı "toprak olur gider naşın, ardından ağlaşın"]
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Ben vedalaşmam bu sebeple,at onu aklından. Bak buradasın! Hoşgeldin:)
YanıtlaSilhoşbuldummmm.
YanıtlaSilSu gibi git gel de derler ayni buyukler.
YanıtlaSilBana da trafik kazasinda gitcekmisim gibi geliyor :)
Ne guzel seylerden bahsediyoruz di mi? :)))
neden öyle düşünüyoruz ya? düşünmeyelim öyle. güzel şeylerden konuşalım.
YanıtlaSil(kendimi geçmişe dönük okuttum bu arada :)