ya ya ya şa şa şa afet-i devran çok yaşa

elaleme kızardım eskiden "ay çok işim var, vay çok işim var" diye dolananlar elalem dediğim. "off çok işim var sendromu/tribi" olarak görürdüm onların bu halini. oturur adam gibi planlarsan hayatını herşey zaman ayırabilirsin sanırdım. şimdi n'oldu? ben o pozisyona düştüm işte... zamanında empati kuramadığım insanları anlar oldum.

yazamadım nicedir. burdur'da takılıp kalmışım gibi olmuş. oysa burdur'dan geldik arada bi sürü olay oldu, hatta ankara'ya gidip arkadaşımın düğününde zeybek oynamışlığım bile var. ama iki satır yazamadım işte.
yalnız daha yazacağım da yoktu ama sevgili izleyicim afet-i devran nerelerde olduğumu sorunca bi onore oldum, birden kendime geldim. yahu benim 1 tanecik de olsa izleyicim var. merak da ediyor benden ses gelmeyince, niyçün yazmıyorum dedim kendi kendime. bundan sonra düzenli yazmaya çalışacağım söz.

sağlımız yerinde hamdolsun. biraz yaz sıcağı biraz biriken işler filan derken ihmal etmişiz buraları, özür.